Starożytny Rzym był jednym z największych i najpotężniejszych imperiów w historii. Jednym z kluczowych elementów jego sukcesu była siła i potęga armii rzymskiej, która przyczyniła się do podboju i kontrolowania wielu terenów na całym świecie. Jednakże, Rzym był też obiektem inwazji i ataków ze strony różnych ludów barbarzyńskich, co skłoniło do wielu wojen. W tym artykule przyjrzymy się bliżej wojnom Starożytnego Rzymu z barbarzyńcami, ich przyczynom, przebiegowi i skutkom.

Oktawian August, znany również jako Augustus, był pierwszym cesarzem rzymskim i jednym z najbardziej wpływowych władców w historii świata. Jego rządy trwały od 27 p.n.e. do 14 n.e., a jego wpływ na kulturę, literaturę, architekturę i politykę  widoczny jest aż do dzisiaj.

U progu XX wieku europejski teatr współczesny przechodził intensywne przemiany, które w następnych latach nazwane zostały Wielką Reformą. Coraz więcej realizatorów sprzeciwiało się dominującej praktyce życia teatralnego – komercjalizacji, gwiazdorstwa, korupcji aktorów oraz hegemonii tekstu dramatycznego, któremu przedstawienie służyło jedynie za środek przekazu. Rozpoczęto zatem poszukiwania nowych form realizacji teatru u boku modernistycznej epoki. Odchodzono od realizmu wystawy. Ustanawiano reteatralizację teatru, teatru umownego czy poetyckiego teatru ogromnego (S. Wyspiański, 1904 rok).

Heroizm czyli bohaterstwo i poświęcenie dobrej sprawie oraz patriotyzm czyli oddanie własnej ojczyźnie to postawy widoczne już w wiekach starożytnych. Były one jednak rozumiane nieco inaczej niż współcześnie, bowiem w antyku heroizm cechował nieliczne jednostki, ludzi pięknych i młodych, niemal półbogów, a pojęcie patriotyzmu było wysunięte na pierwszy plan – obrona godności własnego narodu była sprawa nadrzędną.

W latach okupacji hitlerowskiej w Europie, w państwach Wielkiej Koalicji rodziły się idee nowego ukształtowania sytuacji europejskiej. Największą aktywność w tym zakresie wykazywali politycy brytyjscy i ruch paneuropejski z centralą, zlokalizowaną w czasie wojny w Nowym Jorku. Natomiast w Londynie powstawały idee unii brytyjsko-francuskiej, polsko-czechosłowackiej i grecko-jugosłowiańskiej.

Karol Marks. Jego dzieła na zawsze zmieniły historię Europy i świata. Skala, jaką osiągnął jego wpływ, zapewne przekroczyłaby jego wszelkie oczekiwania. Przez innego wybitnego filozofa, Paula Ricouera, nazywany mistrzem podejrzenia. Co kryje się pod tym terminem? "Mistrzowie podejrzenia" to inaczej mówiąc ci, którzy nie bali się zakwestionować idei wywodzących się z tradycji myślowej, w której żyli, nierzadko całkowicie zmieniając sposób patrzenia na świat.

Powstanie państwa polskiego przekształciło się w barwną legendę, a opowieści o czasach pierwszych władców niemal od razu stały się częścią tradycji dynastycznej Piastów. Spisał ją jako pierwszy w początku XII wieku anonimowy kronikarz zwany Gallem, ale relacje o pierwszych latach funkcjonowania władzy piastowskiej były rozpowszechniane już ponad sto lat wcześniej.

Należy wiedzieć, że w VII wieku n. e. arabski prorok, Mahomet, stworzył nową religię - islam. 100 lat po jego śmierci jego wyznawcy (muzułmanie) władali olbrzymim imperium, rozciągającym się od Hiszpanii do granic Chin. Warto wiedzieć, że rozkwit nauki i sztuki arabskiej nastąpił w latach 900 - 1200 n. e. Podstawę rozwoju średniowiecznej filozofii arabskiej stanowiły przekłady autorów greckich, szczególnie Arystotelesa.

Patrząc na Polskę po latach wolności zdajemy sobie sprawę, że odpowiedź na pytanie zadane w tytule może być wyłącznie twierdząca. Runął Mur Berliński, runął mur oddzielający nasz kraj od zachodniej części Europy, runął mur dzielący Polaków. Największą zasługę miał w tym ruch „Solidarność”, który był iskrą wywołującą wielki ogień zmian na naszym kontynencie.