Spis treści:
- Nieudana misja na Wenus i 53 lata na orbicie
- Wejście w atmosferę i miejsce upadku
- Konstrukcja sondy i potencjalne zagrożenia
- Znaczenie wydarzenia i przyszłość monitorowania śmieci kosmicznych
Nieudana misja na Wenus i 53 lata na orbicie
Kosmos 482 został wystrzelony 31 marca 1972 roku z kosmodromu Bajkonur jako część radzieckiego programu Wenera, mającego na celu badanie Wenus. Sonda miała dostarczyć lądownik na powierzchnię planety, jednak z powodu awarii czwartej fazy rakiety nośnej Molnija 8K78M, nie udało się jej opuścić orbity okołoziemskiej. W rezultacie sonda pozostała na niskiej orbicie eliptycznej przez 53 lata.
Wejście w atmosferę i miejsce upadku
10 maja 2025 roku, około godziny 6:24 UTC, Kosmos 482 wszedł w atmosferę Ziemi w sposób niekontrolowany. Według Roskosmosu, sonda spadła do Oceanu Indyjskiego na zachód od Dżakarty. Europejska Agencja Kosmiczna oraz inne agencje monitorujące potwierdziły rejestrację wejścia sondy w atmosferę, jednak dokładne miejsce upadku pozostaje nieznane.
Soviet Spacecraft Kosmos-482 Crashes in Pacific Ocean pic.twitter.com/hu53v7BUdq
— Black Hole (@konstructivizm) May 10, 2025
Konstrukcja sondy i potencjalne zagrożenia
Lądownik Kosmos 482, ważący około 495 kg i mający średnicę około 1 metra, został zaprojektowany do przetrwania ekstremalnych warunków atmosferycznych Wenus. Jego konstrukcja obejmowała tytanową osłonę termiczną, zdolną wytrzymać ciśnienie do 100 atmosfer i przeciążenia rzędu 300 g. Ze względu na tę wytrzymałość, istniała możliwość, że część lądownika przetrwa wejście w atmosferę Ziemi.
Jednakże, eksperci podkreślali, że ryzyko dla ludzi było minimalne. Większość obiektów tego typu spala się w atmosferze, a ewentualne fragmenty zazwyczaj spadają do oceanów lub niezamieszkanych obszarów.
Znaczenie wydarzenia i przyszłość monitorowania śmieci kosmicznych
Upadek Kosmos 482 po ponad pięciu dekadach na orbicie podkreśla znaczenie monitorowania śmieci kosmicznych. Obecnie na orbicie Ziemi znajduje się ponad 35 000 obiektów większych niż 10 cm, które są śledzone przez różne agencje kosmiczne. Zdarzenia takie jak to przypominają o potrzebie rozwijania technologii umożliwiających kontrolowane deorbitacje oraz zarządzania odpadami kosmicznymi.
Kosmos 482 był jednym z ostatnich dużych obiektów z czasów radzieckiego programu kosmicznego, który pozostawał na orbicie. Jego powrót na Ziemię zamyka pewien rozdział w historii eksploracji kosmosu i stanowi przypomnienie o trwałości oraz potencjalnych zagrożeniach związanych z obiektami pozostającymi na orbicie przez długie lata.
Dalsze badania i monitorowanie przestrzeni kosmicznej będą kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno dla obecnych, jak i przyszłych misji kosmicznych oraz dla ochrony życia na Ziemi.
Źródło: AP
